நீயும் நானும்...!

      உலகம் மறந்து நாம் பேசி 

      கொண்டிருக்கும் நேரங்களுக்கு 

      சாட்சியாய் தூரத்தில் 

      அந்த ஒற்றை நிலா !

      கம்பீரம் உள்ளடக்கிய  கனிவான 

      உன் குரல் கேட்டு கண் சிமிட்டி

      நட்சத்திரங்கள் தங்களுக்குள் 

      சிரித்து கொள்கிறதே !

      மலர்ந்து வெகு நேரமான

      நித்தியமல்லியின் நறுமணம் 

      நாசி துளைத்து நானும் இருக்கிறேன்

      என்று நினைவு படுத்துகிறதே !

      குளிரும் மெதுவாய் தொட்டு  

       உடல் தழுவி மாதம்  மார்கழி

       என்று சிலிர்த்து  குறிப்பால்   

       உணர்த்துகிறதே !

       தோட்டத்து மரத்தில்   
       இரு காதல் பறவைகள்
       ரகசியமாய் பேசும் பேச்சுக்கள் 
       நம்மை பற்றியதாக இருக்குமோ ?!

       இருந்தும் என் கவலை எல்லாம் 

       'வந்தேன் நான்' என சூரியன் 

       குரல் கொடுத்துவிடுமோ    

       என்ற யோசனையில் இருக்கிறது !

       மெதுவாய் நான்  போகட்டுமா என வினா எழுப்ப 

       போகணுமா என்ற வினாவே உன் பதிலாய் வர 

       வெட்கத்துடன் உரையாடல் மீண்டும் 

       இடைவெளி இன்றி தொடருகிறது.....!!