வாசல்

வாசலில் போடப்பட்ட நாற்காலிகளில் துயரம் தோய்த்த முகத்துடன் பலர் அதோ நடுவில் இருக்கிறாரே அவர்தான் இறந்தவரின் மகன்  யோசித்துக் கொண்டே அவரின் கைத்தொட்டு விலகி  துக்கம் விசாரிக்கும் முறையை சரியாய் செய்தேனா யோசித்துக் கொண்டே உள்ளே சென்றேன்... நடுக்கூடத்தில் கண்ணாடிப் பெட்டி கிடத்தப்பட்டிருந்த உடலில் சலனமில்லை சுற்றி அத்தனை பேர் கதறியும் ! போடப்பட்டிருந்த மாலைகளை விட எனது மாலை ...

பிரித்தறிய இயலாத    உன்  மௌனம்  புன்னகை அர்த்தம்  தேடித் தேடி தொலைத்துவிடுகிறேன்வார்த்தைகளை எனை சோதனைக்குள்ளாக்கி மகிழ்வதில் அப்படியென்ன ஆனந்தமோ உனக்கு... தூக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்த வேளைதூக்கிப் போனாயோ இன்னும் விழிக்கவில்லை நானும் இரவும்...  வாழ்க்கையை உன்னிடம் கொடுத்துவிட்டு   வாழ்வதைக் கண்டு ரசித்திருக்க வைத்து விட்டதென்னவோ வாழ வா  இல்லை நான் வாழவா ?! நிழல் ...

                                                    'ம்' என்று நீ சொல்லும்                                                                                                    ...

அன்னையிடம் இருந்து தொடங்கியது என் உலகம் சுழலத் தொடங்கியது உன்னை சந்தித்தப்பிறகு ! வண்ணத்துப்பூச்சி எனக்கு தெரியும்வண்ணங்கள் இருக்கிறது பார் என்றாய் கம்பன் பாரதி உன் உறவென அறிமுகப்படுத்தினாய் அடைந்துக்கிடக்காதே சிறகடித்துப் பற...வானம் உன் வசமாகும் என்றாய் சிறகில்லை என்றேன் சிரித்துக் கொண்டே அணிவித்து விட்டாய் அதுவரை நான் அறியாச் சிறகை என்னுள் இருந்து எடுத்து !? படித்ததெல்லாம் மறந்தது என்றேன் புதிதாய் ...